Kurs:Grevenbroich/MA08

Aus Wikiversity

Übersicht

Website der Arbeitsgruppe

1311[Bearbeiten]

Siehe Kopien

Urkunde Nr. 123: „Gerard graaf van Gulik draagt zijn kasteel en stad Bruke aan Reinald graaf van Gelre op, im door denzelven daarmede weder beleend te worden, en belooft voorts des Graven ledigman te zullen zijn, uitgenomen tegen het Roomsche rijk, den bisschop van Keulen, den hertog van Braband, en de graven Holland, van Namen en van Los.“ (Regest)

Datierung: 4. Februar 1311

„Vniuersis ad quos praesentes litterae pervenerint nos .. Gerardus comes Juliacensis notum facimus, quod quia spectabilis vir dominus noster dilectus .. Renealdus comes Gelriae nobis et noistris liberis terram dictam Mule cum suius attinentiis quibuscumque concessit feodali titulo possidendam, prout in suis litteris nobis super hoc traditis continetur, ipsi domino comiti Gelrensi et suius heredibus castrum et opidum nostrum Bruke, cum fossatis, molendinis et piscaturis, supraportavimus, et ab eo pro nobis et nostris heredibus suscepimus tenendum in feodo perpetuo et habendum. Promittimus insuper praefato domino comiti Gelrensi contra quoscumque in omnibus suis factis assistere fideliter et constanter, .. sacro Romano imperio, reuerendo in Christo patre ac domino .. Henrico Dei gratia sanctae Coloniensis ecclesiae archiepiscopo, domino Iohanne duce Brabantiae, Wilhelmo comite Hollandiae, Iohanna comite comite Namurcensi, et .. Arnoldo .. Lossensi comite, quibus confederati sumus, duntaxat exceptis. Qui si contra dominum comitem .. Gelrensem praedictum aliquam habuerint actionem, de qua impotentes essemus, et nobis credere recusarent, praefato domino .. comiti Gelrensi contra dictos dominos aut alterum eorum hujusmodi actionem habentem assistere promittimus bona fide. Et si dictus dominus comes .. Gelrensis contra praefatos dominos aut alterum eorum habuerit actionem, in qua sui non essemus potentes, ipsis dominis aut alteri eorum, quicumque fuerit, contra praefatum comitem assistere poterimus vice versa; ita tamen quod terram ipsius domini comitis Gelriae invadere litteris est appensum. Datum anno Domini millesimo trecentesimo vndecimo, quinta feria post purificationem beatae Mariae virginis.“

Bei der Edition findet sich der Zusatz „Naar den oorspronkelijken perkamenten brief No. 91, hebbende cen uithangend zegel in bruin was“.

Quelle: Gedenkwaardighede uit de Geschiedenis van Gelderland, door Onuitgegevene Oorkonden...

1308[Bearbeiten]

Bild

Siegel der Schöffen

Die Umschrift des Siegels lautet „Sigillum scabinorum de Bruche“ (Siegel der Schöffen von Broich). Zu sehen ist im Siegelbild der Jülicher Löwe. In der zugehörigen Urkunde bezeichnen sich die Schöffen als Schöffen von Barrenstein und Broich. Barrenstein fehlt allerdings im Siegeltext. Die Torburg neben dem Jülicher Löwenwappen ist als städtisches Wahrzeichen zu verstehen.[1]

Vergleich mit anderen Stadtwappen.

Siehe Beiträge 3, Aufsatz Kirchhoff sowie Beiträge 17, S. 162

Die Reproduktion des Siegels hier stammt von der Titelseite der Arbeit von Jakob Hubert Dickers aus dem Jahr 1912 (Heft 3).[2]

Zu den Siegeln vgl. Kirchhoff, Beiträge 17 (2006), S. 162 ff.

1297[Bearbeiten]

Der erste Satz der Urkunde mit der Wendung “nostro opido” ist bei Giersberg nicht abgedruckt. Die Urkunde ist bei Giersberg wie folgt zu finden:

„In nomine Domini. Amen: Preclara religiosorum merita nostr(o) opido fidelium ad quecumque largitatis beneficia non immerito prouocant et demulcent. Noverint igitur universi prensentium inspectores seu etiam auditores, quod nos Walramus de Kessel, dominus de Brucke, et Catharina, nostra collateralis legitima, sana mente et deliberatione pia ad exaltaudam divini nominis gloriam religiosis viris, priori et fratribus domus de Paradiss, ordinis S. Wilhelmi, capellam nostram et aream in munitione nostra Bruyke cum quibusdam aedificiis et manso terrae arabilis sito in Barenstede cum suis pertinentiis et censibus, nec non et 8 mald. siliginis ac 2 mald. tritici, in quibus altare in honore Domini et beati Georgii martyris et beatae Catharinae virginis constructum et dedicatum specialiter dotavimus, pensionis perpetuae in molendino ante castrum Bruycke in festo b. Bartholomaei annis singulis ex nunc percipiendae coniunctis manibus conferimus, donavimus et douamus, volentes, ut dicti fratres divinum officium iugiter in eorum coenobio in Bruychge constructo, per nos fundato, expleant. Ad nostrarum salutem et memoriam animarum adiicientes etiam, quod dicti prior et fratres nullam penitus in dicto dono mutandi aut vendendi sen quocunque modo alienandi ab ordine suo habeant facultatem. Hanc autem donationem per nos libere factum ... nostrorum sigillorum munimine duximus roborandem.
Huius rei testes sund Catharina der Kranendunk, Nicolaus, miles de Broyke, Joannes pastor ecclesiae de Alderoid et quam plures fide digni.
Actum et datum in castro nostro Broyke anno domini millesimo ducentesimo nonagesimo sexto, mense Februario, VIIdus einsdem.“

Abgedruckt bei Giersberg 1883, S. 134-135. Vervollständigung (orange) nach Kirchhoff (2007; in: Schmitz 2007), S. 24.[3]

1293[Bearbeiten]

„sita iuxtra Ripam inter oppida Brugge et Ellze
„am Bach zwischen den Städten Broich und Elsen

Quelle: Kirchhoff 1981 (1995), S. 69 verweist auf Knipping, (wie Anm. 15) III Nr. 3379

1273[Bearbeiten]

Grevenbroich wird ausdrücklich als villa = Dorf bezeichnet.[4]

Literatur[Bearbeiten]

Bitte vervollständigen: Groten 1978, Kirchhoff 1995 (1981), S. 55-70. Kirchhoff 2006, insbes. S. 73-74.

Anmerkungen[Bearbeiten]

  1. Vgl. Kirchhoff 2006, S. 74.
  2. Jakob Hubert Dickers: Aus der Vorzeit Grevenbroichs. Heft 3 (Grevenbroich 1912)
  3. Heinrich Hubert Giersberg: Geschichte der Pfarreien des Dekanates Grevenbroich. Köln 1883, S. 134-135.. Vgl. hierzu Kirchhoff 1995, S. 69. „...die bereits zitierte Urkunde von 1297 heranziehen, deren erster Satz von Giersberg in seiner Dekanatsgeschichte, wie gesagt, nicht mit abgedruckt wurde. In ihm spricht Walram von Kessel ausdrücklich von “nostro opido” = “Unserer Stadt”, und im weiteren Verlauf der Urkunde wird das zum Bau des Wilhelmitenklosters bestimmte Grundstück als “in munitione nostra in Bruyke” gelegen bezeichnet.“ Kirchhoff 1995, S. 69-70.
  4. Vgl. Kirchhoff 1995, S. 70.